ประวัติรถ Ducati

ประวัติดูคาติ (Ducati’s History)

          บริษัทนี้ถูกตั้งขึ้นในปี ค.ศ.1926 โดยนาย อันโตนิโอ คาวาเลียริ ดูคาติ (Antonio Cavalieri Ducati มีชีวิตในช่วงปี ค.ศ.1855-1927) ใช้ชื่อบริษัทว่า Società Scientifica Radio Brevetti Ducati ในครั้งแรกบริษัทนี้จดทะเทียนเพื่อการวิจัยและผลิตเทคโนโลยีเพื่อการสื่อสารทางวิทยุ ต่อมาลูกชายที่ชื่อ อาดริอาโน ดูคาติ (Adriano Ducati) ได้เข้ามาบุกเบิกทำให้การติดต่อทางวิทยุระหว่างประเทศอิตาลีกับอเมริกามีความเสถียรมากขึ้น และยังสามารถติดต่อข้ามทวีปทั้ง 5 ทวีปได้ ลูกชายของเค้าประสบความสำเร็จตั้งแต่ยังหนุ่ม แต่หลังจากเปิดบริษัทได้เพียงปีเดียว อันโตนิโอก็ได้เสียชีวิตลง ทำให้บรรดาลูกชายทั้งสามคนได้แก่ อาดริอาโน บรูโน และ มาร์เชลโล (Adriano Bruno และ Marcello Ducati) เข้ามาเริ่มพัฒนาและขยายกิจการอุตสาหกรรมของพวกเค้า เริ่มผลิตตัวเก็บประจุที่เรียกว่า “Manens ” ในห้องใต้ดินของอาคารที่ตั้งอยู่ในใจกลางของโบโลญญ่า, Via Collegio di Spagna ระหว่างปี 1930 และ 1934 การผลิตมีการขยายและย้ายที่โรงงานของไปที่ Viale Guidotti 51

      การสร้างโรงงานใหม่ได้มีการวางศิลาฤกษ์ ณ วันที่ 1 มิถุนายน ค.ศ. 1935 ซึ่งในเวลาต่อมา มีคนงานไม่น้อยกว่า 3500 คน แต่ทางบริษัทมีระบบการจัดระเบียบและได้อย่างมีประสิทธิภาพถือว่าดีที่สุดในโบโลญญ่า ในขณะนั้น ความมีคุณภาพของดูคาติในความเป็นจริง ไม่ได้มีเพียงคุณภาพที่ดีของผลิต ภัณฑ์เท่านั้น แต่ยังให้คุณภาพและสวัสดิการที่ดีไปถึงพนักงานด้วย ข้อดีทั้งหมดนี้ทำให้บริษัทเป็นที่ชื่นชอบของชาวเมืองเป็นอย่างยิ่ง ภายในโรงงานแบ่งเป็นสองส่วน ส่วนที่หนึ่งสำหรับพนักงานและอีกส่วนสำหรับคนงาน นอกจากนี้ภายในบริเวณโรงงานยังมีการให้บริการ ห้องสำหรับการอ่านหนังสือสองห้อง และมีโรงเรียนอาชีวศึกษา มีสนามเทนนิสและสนามวอลเลย์บอล มันเป็นเสมือนเมืองเล็กๆ จริงๆ เลย

     ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองโรงงานดูคาติถูกบังคับให้ทำการผลิตเพื่อกองทัพแทนที่การผลิตเพื่อพลเมือง เช่นเดียวกันกับบริษัทอื่น ๆ ในอิตาลี หลังจากสงครามวันที่ 8 กันยายน ค.ศ. 1943 โรงงานถูกครอบครองโดยกองทัพเยอรมันและถูกวางระเบิดทำลายในภายหลัง ณ วันที่ 12 ตุลาคม ค.ศ. 1944

             หลังจากสงครามโลกครั้งที่สองได้ผ่านพ้นไปแล้ว มีบริษัทเล็กๆ ชื่อว่า “SIATA” (Societa Italiana per Applicazioni Tecniche Auto-Aviatorie) มีเจ้าของชื่อ นายอัลโด ฟาริเนลลิ (Aldo Farinelli) ได้พัฒนาระบบเครื่องยนต์ขนาดเล็ก เพื่อติดตั้งในรถจักรยาน หลังจากนั้นเพียงหนึ่งเดือนเค้าได้ประกาศขายเครื่องยนต์นี้ในปี ค.ศ.1944 ชาวอิตาเลียนเรียกเครื่องยนต์นี้ว่า “คุตโช่ะโล (cucciolo)” จริงๆ แล้วคำนี้แปลว่า สัตว์ที่เพิ่งเกิดใหม่ เช่น ลูกสุนัข ลูกแมว ลูกหนู เป็นต้น และชื่อภาษาอังกฤษเรียกกันว่า “ลูกสุนัข (puppy)” เครื่องยนต์เล็กนี้ได้รับความสนใจจากบรรดานักธุรกิจทันที รวมทั้งสามพี่น้องดูคาติด้วย พวกเค้าได้มีการรวมมือกับ SIATA พร้อมทั้งฟื้นฟูโรงงานขึ้นมาใหม่บางส่วนในช่วงท้ายปี ค.ศ.1945 เพื่อเปิดการผลิตในเดือนมีนาคม ปี ค.ศ.1946 ผลิตภัณฑ์แรกที่เริ่มคือ cucciolo มีเครื่องยนต์ลูกสูบเดี่ยวที่จะนำไปใช้กับจักรยานปกติ ซึ่งได้รับการออกแบบโดย SIATA ในเมืองโตริโน่ (Torino)  ต่อจากนั้นถูกนำไปพัฒนาต่อโดย Caproni กลายเป็นรถจักรยานยนต์แบบแรกของดูคาติ ขายทั่วโลกกว่า 250,000 เครื่อง

          ในปี ค.ศ. 1948 ทางครอบครัวดูคาติได้ตัดสินใจขายบริษัทให้อยู่ในการถือครองของรัฐ และตัวอาดริอาโน (Adirano) ได้ย้ายไปอยู่ที่ประเทศอเมริกา และเข้าร่วมกับ Plamadyne เพื่อคิดค้นและพัฒนาระบบเครื่องยนต์พลาสม่า ให้กับองค์การนาซ่า (NASA)

           หลังจากนั้นตลาดรถจักรยานยนต์เริ่มมีการขยายตัวมากขึ้น ในปี ค.ศ. 1952 ดูคาติตัดสินใจร่วมมือกับ Cruiser นำเทคโนโลยีทั้งสองบริษัทมารวมกันผลิตรถจักรยานยนต์ ทำงานด้วยระบบไฟฟ้าอัตโนมัติ Ducati 175 Cruiser ทำการเปิดตัวที่มิลาน  ในปีถัดมาได้เปิดตัว รุ่น 98 cc และ 125 cc  แต่ผลการตอบรับกลับไม่ดีอย่างที่ควรทำให้สองปีต่อมาจึงยกเลิกการผลิตไปรุ่นนี้ไป

           ต่อมาในปี ค.ศ. 1954 บริษัทดูคาติได้แยกออกเป็น 2 บริษัทได้แก่ Ducati Electrical และ   Ducati Mechanical ซึ่งบริษัท  Ducati Mechanical จะทำหน้าที่พัฒนาระบบยานยนต์ และ  Ducati Electrical จะเดินบนสายงานเหมือนตอนต้นที่ครอบครัวดูคาติตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่แรก   และในปีเดียวกันนี่เองที่บริษัท Ducati Mechanical ได้เริ่มร่วมงานกับวิศกรฟาบิโอ่ (Fabio Taglioni)  ที่ใครๆ เรียกเค้าว่า “Doctor T”  เค้าเป็นอาจารย์สอนวิชาเทคนิค อยู่ที่อิโมล่า  (Imola) ซึ่งตัวของฟาบิโอ่เองมีการออกแบบมอเตอร์สำหรับรถแข่งเอาไว้ก่อนแล้ว ดังนั้นเค้าและดูคาติได้ร่วมกันพัฒนาและนำรถที่เค้าพัฒนาขึ้นทดลองลงแข่งใน “Milan-Taranto” และ “Tour of Italy”

Marianna กลายเป็นแชมป์อย่างต่อเนื่องของการแข่ง Gran Fondo

ระหว่างปี 1955 และ 1957 และได้รับความนิยมอย่างสูงในสมัยนั้น

ในปี 1956 Ducati ได้ผลิตรถรุ่น 100 Sport ซึ่งเป็นครั้งแรกที่รถรุ่นนี้สามารถทำลายสถิติโลก 46 รายการภายในวันเดียว

          ยังไม่พอในปีเดียวกันเครื่องยนต์ desmodromic ได้ถูกนำมาใช้ครั้งแรกบนรถDucati : 125 Gran Prix.  วิ่งได้ 12,500 รอบ/นาที ซึ่งเป็นนวัตกรรมใหม่ที่นำมาซึ่งการแก้ไขปัญหาวาวล์ลอยตัวที่รอบสูงในเครื่องยนต์ที่ใช้สำหรับการแข่งขัน ในตอนนั้น ระหว่างปี 1955-1956 ผู้ที่เป็นนักแข่งให้กับดูคาติ คือ “Gianni Degli Antoni”  เค้าเป็นแชมป์มากมายหลายรายการ ในปี 1956 Ducati ได้เปิดตัวรถรุ่น Desmo 125 GP เป็นครั้งแรก

          ในภาพถ่ายจะเห็น Fabio Taglioni ถ่ายคู่กับผลงานตัวเอง 125 Desmo และกลุ่มช่างเทคนิค และวิศวกรของดูคาติ

( The adoption of the system Desmodromic engine monocilidrici racing Ducati marked the turning point for the Borgo Panigale. In ‘image we see the 125 Desmo with Fabio Taglioni surrounded by mechanics Recchia, Mazza, Alberto Farnè and the chief engineer Loli.)

          ในช่วงท้ายปี ค.ศ.1956 ได้พัฒนารถ Ducati 175 รุ่น 4 จังหวะ สำหรับท่องเที่ยว และกีฬาให้มีความพิเศษมากขึ้น สามารถเพิ่มความเร็วได้ 110-120-135 km/h และได้ทำการเปิดตัวพร้อมกันกับมอเตอร์ไซด์รุ่น “Ameirca” ที่มิลาน ในปี ค.ศ. 1957

ภาพถ่ายโรงงานผลิตของดูคาติในช่วงปี 1950 ซึ่งเป็นช่วงที่ประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก

          ในระหว่างปี 1958 ทางดูคาติได้พยายามผลิตมอเตอร์รุ่น Elite 200 cc ออกมา ซึ่งรุ่นนี้วิศวกร  Fabio Taglioni ยังคงใช้ระบบ Desmodromic ที่ตัวเองพัฒนามาตั้งแต่ปี 1955  และพัฒนาจากรุ่น Marianna ที่ได้รับความนิยมมาก แต่โชคร้ายในช่วงน้้นเกิดวิกฤตเศรษฐกิจในอิตาลีพอดีทำให้ตลาดการขายมอเตอร์ไบด์ประสบปัญหาไปด้วย ทำให้ในปี 1965 ถึงจะได้ออกขายมอเตอร์รุ่นนี้เป็นครั้งแรก  จากโครงการนึ้เองทำให้ ในช่วงปี 60 บริษัท Ducati กลายเป็นบริษัทแรกในประวัติศาสตร์ที่สามารถสร้างรถจักรยานยนต์รุ่น 250 cc ซึ่งนับว่าเร็วที่สุดในยุคนั้น  และในปี 1960 นักแข่งรถผู้มีชื่อเสียงชาวอังกฤษ  Mike HailwoodTM  ได้ขึ้นชื่อว่า  “superior” ชนะการแข่งเสมอ ได้สั่งทำรถกับดูคาติที่มีชื่อว่า 250 Twin-Cylinder Desmo

โฉมหน้าของนักแข่งรถหนุ่มชาวอังกฤษ Mike Hailwood™ ที่ชนะการแข่งในปี 1960

รถ 250 Twin-Cylinder Desmo ที่บริษัทดูคาติ ทำขึ้นเพื่อ  Mike Hailwood™

          ตั้งแต่ปี 1960 ที่ประเทศอิตาลีประสบปัญหาทางเศรษฐกิจส่งผลทำให้ยอดขายมอเตอร์ไบด์ลดลงอย่างแต่เนื่อง  ประกอบกับในขณะนั้นเริ่มมีการผลิตรถยนต์ออกขายเป็นครั้งแรกของ Fiat 500 ทำให้ตลาดมอเตอร์ไบด์ไม่ได้รับความนิยมเหมือนเดิม ทำให้บริษัทที่ผลิตมอเตอร์ไบด์สำหรับแข่งปิดกิจการลงหลายบริษัทรวมทั้ง  Gilera, Moto Guzzi และ  Mondial   ดังนั้นบริษัทดูคาติ จึงหันไปจับตลาดต่างประเทศแทน ต่อมาในปี 1963 ก็พัฒนา Ducati Apollo 1260 ซึ่งเน้นตลาดผู้ใช้ชาวอเมริกันเป็นหลัก

Ducati Apollo กับผู้นำเข้าชาวอเมริกัน  Joe Berliner ในปี 1963

ในปี 1962 ผลิต Ducati Scrambler 250 เพื่อขายให้กับชาวอเมริกันเท่านั้น

ในปี 1968 ผลิต Ducati Scrambler แต่ขายในเฉพาะอิตาลีเท่านั้น

ภาพจากโฆษณาที่มีชื่อว่า “Ducati Power” ที่เห็น Ducati Scrambler

ในสมัยนั้นฮิตในหมู่วัยรุ่นเป็นอย่างมาก ในบ้านเราคงเรียกว่า “พวกฮิปปี้”

และในปี 1965 ได้ผลิตรุ่น Ducati 250 MACH 1 ออกสู่ตลาด

ที่มีความแตกต่างกัน 3 แบบตรงแฮนด์บังคับรถ

          ในปี 1967 บริษัทดูคาติ ตัดสินใจที่จะปฏิวัติเครื่องยนต์แนะนำระบบ Desmodromic ซึ่งก่อนหน้านั้นได้รับการใช้เฉพาะในรถที่ใช้แข่ง มีสองขนาดเครื่องยนต์ใหม่, displacements 350 และ 450cc ได้รับความนิยมใช้กันอย่างแพร่หลาย  ในช่วงครึ่งแรกของยุค 70 ถึงแม้ว่าจะไม่พิชิตการแข่งขันใดๆ แต่รถของดูคาติที่สามารถพัฒนาเครื่องยนต์ขนาด  250 cc  ให้วิ่งเกินกว่าความสามารถในการเกณฑ์ 150 กิโลเมตร / ชั่วโมง ก็สามารถครองหัวใจของผู้ที่ชื่นชอบความเร็วได้อย่างมาก ในช่วงปีนี้ดูคาติได้นำรถตระกูล Mark 3D ออกจำหน่าย ซึ่งได้แก่ 250 Mark 3D, 350 Mark 3D และ 450 Mark 3D

          ในช่วงท้ายของปี 1969 ยังมีการแข่งขันของตลาดรถมอเตอร์ไบด์กันมากขึ้นและยังมีการนำเข้ารถญี่ปุ่นมาขายในยุโรปมากขึ้น รวมทั้งในอิตาลีด้วย  ถือเป็นอีกคู่แข่งที่สำคัญของดูคาติก็ว่าได้

          ภาพถ่ายโรงงานของดูคาติที่เมืองโบโลญญ่าในช่วงปี 60

          นอกจากนี้ในช่วง ปี 1967-1978 บริษัทดูคาติได้ เปลี่ยนผู้บริหารเป็นกลุ่ม EFIM (Ente Partecipazioni e Finanziamento Industrie Manifatturiere หรือ กลุ่มเงินทุนเพื่ออุตสาหกรรมการผลิต) ซึ่งควบคุมการดำเนินการผลิตวันต่อวัน โดยที่ในปี 1967 — 1973 จะทำการบริหารโดย Mr. Giuseppe Montano และ ในปี 1973-1978 บริหารโดย Mr. Cristiano de Eccher

           ซึ่งในช่วงปี 70 บริษัทก็เริ่มสายการผลิตรถจักรยานยนต์ L-Twin เช่นรุ่น 90 L-twin

ส่่วนของตัวรถจะทำเป็นรูปตัว  L ระบบ  twin-cylinder engine (L-Twin) ออกแบบโดย Fabio Taglioni

 Ducati  500 GP เครื่องยนต์ไม่ได้ใช้ระบบ Desmodromic system แล้ว และรุ่นนึ้ใช้ในการแข่งขัน

Ducati 500 GP ในการแข่งขันรุ่น  500cc World Championship ปี 1971

และในการแข่งขัน Mototemporada Romagnola ที่เมือง Rimini, Riccione, Cesenatico และ Modena

ฤดูในไม้ร่วงในปี 1970 ได้เปิดตัว Ducati  750 GT  ซึ่งได้ทำการพัฒนามาจากระบบ  L-twin

โดยพัฒนาเครื่องยนต์เป็นระบบ 90° L-twin เพื่อใช้สำหรับขับขี่บนท้องถนนได้

          ในปี 1972 ดูคาติได้ผลิต  รถแข่งรุ่น Ducati 750 Imola Desmo เป็นรถแข่งอีกรุ่นหนึ่งที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลก เพราะนักแข่งรถที่รู้จักกันดีคือ  Paul Smart และ  Bruno Spaggiari ได้ใช้รถรุ่นนี้ชนะการแข่งขันใน   ”200 Mile race” ที่เมือง  Imola ในปี 1972 นั่นเอง ทำให้รถรุ่นนี้เป็นที่จดจำในประวัติศาสตร์

 

ในภาพจากด้านซ้ายคือ  Bruno Spaggiari รองชนะเลิศ, Fabio Taglioni  วิศวกรของดูคาติ

และ Paul Smart  ที่ชนะเลิศในการแข่งขันครั้งนี้

          และในเดือนพฤศจิกายน ปี 1973  ก็ได้เปิดตัว L-twin ที่มาพร้อมวาล์ว Desmodromic เป็นรายแรก Ducati  750 SS Desmo ที่เมืองมิลาน ในงาน Milan Motorcycle Show  เป็นรถแข่งรุ่นที่พัฒนามาจากรถแข่งที่ประสบความสำเร็จคือ Ducati 750 Imola Desmo แต่ไม่รู้ทำไมรถรุ่นนี้ถึงมียอดการผลิตแค่ 401 คันเท่านั้น

ภาพของนักแข่งชาวอังกฤษ Cook Neilson กับ Ducati 750 SS Desmo

ที่ชนะการแข่งขันในรายการ  “Daytona 200-Miles”

          ในช่วงปี 1979 บริษัทได้เปิดตัวเครื่องยนต์ Pantha 500 ออกสู่ตลาด ออกแบบโดยดีไซน์เนอร์ Fabio Taglioni ซึ่งได้รับการพัฒนาต่อมาเป็น Ducati Super Sport (SS) Series ในช่วงปี 90 และเครื่องยนต์ Ducati รุ่นใหม่ๆ ก็ได้รับการพัฒนามาจากเครื่องยนต์รุ่น Pantha นี้

  Ducati ได้พัฒนามาโดยตลอด และนี่ก็คือ Ducati ที่เป็นรุ่นปัจจุบัน